Kats, 5 september 2007,

Verdedig de Dijken.

Kats.- De minister van LNV heeft deze zomer in een brief aan Gedeputeerde Staten laten weten dat zij de ontpoldering van de Hertogin Hedwigepolder en de Prosperpolder-noord nog dit jaar wil starten. Het provinciebestuur moet de komende dagen bepalen of zij vast houdt aan het principe dat alleen van ontpolderen sprake kan zijn op basis van vrijwilligheid. Ook in de Tweede Kamer zal die kwestie de komende weken aan de orde komen.

De bevolking van Zeeland is overgrote meerderheid tegenstander van het doorsteken van de dijken. Vrouwen in Zeeland hebben opgeroepen om de dijken te verdedigen. Een eerste volksvergadering vindt morgen, donderdag plaats in de Hertogin Hedwigepolder. Daarna zullen volksvergaderingen worden georganiseerd in alle bedreigde polders langs de Westerschelde. De actievoerders geven aan de feitelijke ontpoldering niet te accepteren, en zelfs ongedaan te maken wanneer er bressen in de dijken worden geforceerd. Duidelijk is dat de acties gedragen worden door brede lagen van de bevolking. Dat is nier verwonderlijk. Het historische cultuur landschap, de polders, bepalen de geschiedenis, de cultuur en het leven in de Delta. De aantasting van het landschap raakt niet alleen de boeren, maar alle bewoners van dit gebied. Het is bovendien een uniek cultuurlandschap.

Het is niets anders dan groen conservatisme om te denken dat met het doorsteken van de dijken de natuur terug wordt terug gebracht, zoals deze honderd jaar geleden bestond. De natuuropbrengst is nihil; de kosten zijn bizar, twee tot driehonderdduizend euro per hectare.. Het afgraven van meer dan anderhalve meter zeeklei, de beste landbouwgrond die je kunt bedenken, over ruim 300 hectare, is immers volkomen nutteloos. Binnen twee jaar zal de ontpolderde Hertogin Hedwige weer zijn dichtgeslibd, nu met vervuilde grond. Op dit moment kun je in de Hertogin Hedwigepolder soorten vinden, planten en dieren, die op de rode lijst staan en dus de hoogste vorm van bescherming genieten. Na de ontpoldering zal er een droevig, miserabel stukje rotzooi ontstaan, even miserabel als de lapjes nieuwe natuur, in de schaduw van het Deurganckdok in Vlaanderen, en het bijna vernietigde polderdorp Doel. Een natuurwaarde van niets, klaar om te worden ingezet voor verdere uitbreiding van de Antwerpse haven.

De overgrote meerderheid van de Zeeuwen begrijpt de onzin van het ontpolderen maar goed genoeg. Iemand pakte mijn arm, zondag, op de jaarmarkt van Prosperpolderdorp, en zei heel indringend, “Meneer, geld wat stom is, maakt recht wat krom is.” Dat is hier precies aan de hand. Er zijn honderden miljoenen beschikbaar om de Hertogin Hedwige polder en de polders bij het Zwin onder water te zetten. De gewone mensen weten dat zij tegen de macht van de staat en het kapitaal geen kans hebben. Velen keren zich af van de politiek, van de democratie. Zij kiezen niet, of voor de anti-politiek van het Vlaams Belang, of in Nederland, voor Geert Wilders. Dat is het neven effect van het groene conservatisme.

Ik weiger me aan dat fatalisme, aan dat gebrek aan vertrouwen over te geven. Ik geloof in de kracht van mensen. Wie wil houdt het ontpolderen tegen. Met een kruiwagen en een schop zijn de dijken aangelegd. Met een kruiwagen en een schop kunnen de dijken ook worden beschermd. Ambtenaren zijn afhankelijk nota’s, van tractors en bulldozers; mensen hebben kracht, een stem en elkaar. Daarom steun ik voluit de actie van Vrouwen in Zeeland: Verdedig de dijken. De volksvergaderingen en de spontane organisatie van dijkbewaking verdienen maximale politieke steun.

Maar ik wil een stap verder gaan en een toekomstperspectief zoeken. Laten we de middelen verstandig inzetten en de waterkwaliteit in de hele Deltagebied verbeteren. In het Krammer Volkerak, in de Grevelingen. Van de Europese Commissie mag dat, mits goed onderbouwd. Minister Verburg weigert dat vooralsnog; dat is haar politieke keuze en die kan steeds worden betwist.

Nog een stap verder wenkt het echte toekomstperspectief, het plan van Adriaan Geuze. Schep nieuwe eilanden voor de kust in de monding van de Westerschelde. Laten we die aanleggen, samen met onze Vlaamse, Waalse en Noord Franse vrienden aan de oevers van de Schelde. Laten we tussen die eilanden waterkrachtcentrales maken, en tegelijk, zoals in de Nieuwe Waterweg, een kering bouwen zodat Antwerpen beschermd kan worden tegen opkomend water bij een stormvloed. De opbrengst van die centrales zal ongetwijfeld de financiering van de eilanden mede kunnen bekostigen. De eilanden scheppen nieuwe natuur, nieuwe landbouwgrond en nieuwe ruimte voor wonen en werken. Vanzelfsprekend krijgt het stadhuis in Antwerpen, ’t Schoon Verdiep, de sleutel van de kering in handen, zodat er daar geen angst hoeft te zijn dat de Hollanders de vaarweg naar de Antwerpse haven afsluiten. We leven niet voor niets in de Europese Unie. Maar zo, met dit toekomstperspectief kunnen we vooruit, met de natuur en de Schelde. Deze toekomstvisie staat haaks op het groene conservatisme van de natuurbeweging en het Groen Links van de Zeeuwse gedeputeerde Marten Wiersma.Ik ga er van uit dat de volksvertegenwoordigers in Provinciale Staten van Zeeland en in de Tweede Kamer de komende dagen en weken kleur bekennen. Kies voor een toekomst, kies voor de mensen en voor een perspectief voor natuur en landbouw. Stop het groene conservatisme en de anti-politiek.

 

Kats, 5 september 2007,

Jan Schuurman Hess.

 

Op de hoogte blijven