Nieuws uit doel!

Volledige artikels op http://www.doel2020.org 

Inhoud:

• Vlaamse Regering, gaan we nu samen een oplossing zoeken?
• Antwerpen beslist en het Waasland zwijgt in alle talen
• MLSO motiveert afbraken in Doel met leugenachtige verklaringen
• PolderMAS viert derde verjaardag
• 3G op Havendag
• Actievoerders maken einde aan infomarkt Vlaamse overheid
• Erfgoedgemeenschap protesteert tegen kap van honderden bomen
• Ontwerper van nieuwe natuur wil behoud populieren... in eigen achtertuin
• Fakkeltocht voor behoud van de Polder
• Debat van Beverse milieuraad op 10 november kreeg onverwacht bezoek van actievoerders
• Raad voor Vergunningsbetwistingen oordeelt: slibopspuiting in Arenbergpolder is illegaal
• Kritiek op havencijfers over indirecte jobs
• NBB: sfeer van malaise in de Antwerpse Haven
• Scheldewijding en Doelse Feesten
• Dit is mijn hof
• Overlijden Charles Kimpe

Redt Plan Spaargaren het Deltaprogramma ?

In november 2014 nam de Tweede Kamer de motie Geurts aan: Plan Spaargaren, dat de aanleg van zeesluizen in de splitsing van de Oude en Nieuwe Maas omvat en zo de Nieuwe Waterweg aan de oostzijde afsluit, wordt nader onderzocht. Deze maatregel vergroot de waterveiligheid en bezuinigt op de uitgaven, maar is men zich ook bewust dat deze hoofdkeuze grote voordelen heeft voor het hele watersysteem?
Sinds 2008 geeft de Adviesgroep Borm & Huijgens aan dat het afsluiten van de Nieuwe Waterweg de sleutel is tot een klimaatbestendig Nederland en de redding van het Deltaprogramma.

Deltaprogramma nog altijd onder de maat
Bij gebrek aan een landelijk raamwerk zette de planvorming voor de Zuidwestelijke Delta de overige deelplannen in een vroeg stadium op het verkeerde been. De optelsom van regionale en sectorale deelplannen bleek vervolgens niet het beoogde landelijk totaalplan voor een klimaatbestendig Nederland.

Bestuurders en politici lieten zich teveel sturen door hogere ambtenaren, door uitvoerders en belanghebbenden. Het ontbrak met regelmaat aan onderzoek en onderbouwing.Vaak zijn er besluiten genomen op basis van halve waarheden, met onvoldoende kennis van zaken en door het hanteren van onjuiste doelen. Plannen werden bovendien nogal eens doorgerekend op basis van de meest gunstige prognoses. Zo kreeg duurzaamheid een houdbaarheidsdatum, bleek robuust nogal kwetsbaar en innovatief werd experimenteel. Averechtse projecten die eenmaal op de rails zijn gezet, blijken nauwelijks te stoppen en leiden tot forse kapitaalvernietiging.
Het Deltaprogramma blijft wat betreft waterveiligheid en zoetwatervoorziening ver onder de maat gebleven en is nauwelijks gericht op de lange termijn.

Het Deltaprogramma is dan wel een gezamenlijke verantwoordelijkheid van de verschillende overheidslagen in Nederland, maar niemand weet meer wie eindverantwoordelijk is. Het programma stoelt op consensus en draagvlak. Men verschuilt zich sinds jaren achter elkaar.
De Nederlandse overheid behoort echter als een goed rentmeester te handelen.

Grootschalige systeemmaatregelen ontbreken
Tot nu toepakte men de landelijke waterproblemen aan met grote waterloopkundige systeemmaatregelen, zoals het graven van de Nieuwe Merwede, de Bergse Maas, het Kanaal bij Pannerden, de Zuiderzeewerken en de Deltawerken.
Hoe gaat het eigenlijk ditmaal? De herijking van de landelijke zoetwaterverdeling, die was gepland van 2009 tot 2015, is nooit doorgezet. Het nu voorgestelde voorzieningenniveau voor zoetwater accepteert bij voorbaat zoetwatertekorten. Meerlaagsveiligheid en overstromingsbestendigheid leggen zich al in zekere mate neer bij komende overstromingen.Tenslotte levert adaptief waterbeleid geen grootschalige systeemmaatregelen en zeker geen lange termijn oplossingen, maar resulteert slechts in een aanpak die veel weg heeft van pleisters plakken. Ondanks alle goede bedoelingen wordt er te weinig voortgang geboekt en langzaamaan zet het Deltaprogramma zich klem.

Zoetwater van levensbelang
Minder dan een tienduizendste van al het water op aarde is zoet oppervlaktewater.
Van dit water in rivieren en meren is veel leven en welvaart afhankelijk.
Het merendeel van het zoet oppervlaktewater gaat in Nederland verloren via de Nieuwe Waterweg met de intentie hiermee het zout terug te dringen. Dit beleid houdt de landelijke zoetwatervoorziening in een wurggreep en maakt van onze overheid de grootste waterverspiller. Met de verwachte afname van minimum rivierafvoeren is deze werkwijze een doodlopende weg. Intussen verzilt Nederland met een tempo van zo’n 10.000 ha per jaar en verslechtert het vestigingsklimaat aanzienlijk.
De waterafhankelijke land– en tuinbouwsectoren leveren nu nog ons grootste exportproduct, met een zeer hoge bijdrage aan het BNP, veel werkgelegenheid en de grootste opbrengst per hectare. Verzilting bedreigt naast deze sectoren eveneens het meest geïndustrialiseerde en dichtstbevolkte deel van het land.
Herziening van de Deltabeslissingen en het Deltaprogramma is uit het oogpunt van waterveiligheid en zoetwatervoorziening dan ook zeer wenselijk.
Laten we dit vooral doen voor het te laat is.

Vooruit verdedigen
De juiste aanpak is een preventief beleid in het verlengde van de Zuiderzeewerken en de Deltawerken. Het wordt hoog tijd dat vakmensen sturing gaan geven aan het Waterschap Nederland en op basis van gericht onderzoek en integrale afwegingen komen tot verantwoorde besluiten.
Vooruit verdedigen met effectieve maatregelen is hard nodig. Elke euro die gebruikt wordt voor verkorting en versterking van de primaire waterkeringen is een optimale investering. Voor de waterveiligheid moet het Waterschap Nederland haar dijkring kunnen sluiten en alleen met druk van zoetwater kan de algehele verzilting teruggedrongen worden.

Zeesluizen voor de Nieuwe Waterweg
Het Plan Spaargaren creëert een omvangrijke zoetwaterbuffer door een einde te maken aan het grootschalig zoetwaterverlies. Alle inlaatpunten voor zoetwater worden veilig gesteld en er komt voldoende zoetwater om de algehele verzilting tegen te gaan en het zout terug te dringen tot zo ver mogelijk tegen de kustlijn. De herijking van de landelijke zoetwaterverdeling wordt een feit. Nederland mag zoet worden en blijven. De oude stadshavens en de rivieren naar de Rijnmond worden zoet en getijloos. De waterhoogte wordt meer beheersbaar. Dit is gunstig voor de diepgang van de scheepvaart en geeft in de benedenrivieren minder schutproblemen.
Ook de rivierwaterveiligheid neemt toe doordat de hoogwaterstanden bij Rotterdam gemiddeld een meter lager uitvallen dan nu. Het omslagpunt van rivieren en zee verplaatst zich van de kwetsbare regio Drechtsteden naar de Zuidwestelijke Delta, een regio met waterbergend vermogen.

De aanvoer van zoetwater naar het zuidwesten betekent naast toename van nutriënten voor de vis- en schaaldiersectoren eveneens een kwaliteitsverbetering van het oppervlaktewater en verhoging van de biodiversiteit door zoetzout overgangen en estuariene dynamiek. Dit alles bevordert ook natuurbeleving en recreatie en met de verruimde mogelijkheden voor vismigratie voldoen we met gemak aan de internationale verplichtingen.
Economie en milieu plukken er de vruchten van. Wanneer alle voordelen van zeesluizen bij de diverse belangenorganisaties bekend zijn, ligt het voor de hand dat deze systeemmaatregel kan rekenen op een breed maatschappelijk draagvlak.
In november 2015 wordt de uitslag van het onderzoek bekend gemaakt. Als alle baten en lange termijn garanties integraal worden meegewogen bij de uiteindelijke beslissing, dan is de kans groot dat het Deltaprogramma, dat we tot nu toe als risicovol en miljardenverslindend beschouwen, gered gaat worden door Plan Spaargaren.

W. Borm Adviesgroep Borm & Huijgens - integraal waterbeheer, oktober 2015

Welke koers kiest minister Schultz?

De komende reactie van minister Schultz naar de Tweede Kamer op de uitkomst van de studie naar Plan Spaargaren kan de richting bepalen naar een klimaatbestendig Nederland.

Als de afname van de minimum rivierafvoeren in de zomer blijft zoals voorspeld, dan is er met het huidige Deltaprogramma rond 2050 geen houden meer aan en bedreigt de algehele verzilting zowel de zoetwatereconomie als de drinkwatervoorziening.

Wil Borm, van de Adviesgroep Borm & Huijgens, benadrukt in dit artikel het belang van zekerheid, waaraan Plan Spaargaren een grote bijdrage kan leveren.

Het visionaire Deltaplan, dat voorzag in een zoet Zeeuws merengebied met een overvloed aan zoet water, verdween indertijd deels uit beeld. De Oosterschelde bleef zout met getijden en de Grevelingen werd een zoutwatermeer.

Een zoet Grevelingenmeer is echter op termijn zeer gunstig voor landbouw en industrie en om de algehele verzilting een halt toe te roepen. Mocht er iets mis gaan met het IJsselmeer, dan geeft een zoetwaterbuffer in het zuidwesten garanties voor de zoetwatervoorziening.

Na het lezen van de scherpe analyses van ir. W. Lases over de Zeeuwse verzilting wordt des te meer duidelijk waar het om draait. Wij raden u aan om hierover de vele deskundige artikelen van de afgelopen jaren in Waterforum Discussieforum eens na te lezen. Het zal u de ogen openen.

Het zoveelste Deltacongres

Op 5 november was het Nationaal Deltacongres wederom een ‘feel-good’ bijeenkomst. Propaganda en organisatie bleef immers in handen van de samenstellers van het Deltaprogramma zelf. Samenhang ontbrak in de verstrekte folders over ‘Leven in de Nederlandse Delta’, die alle vermelden dat het reageren op de onvoorspelbaarheid het leven in de delta zo boeiend en stoer maakt.

Dat klinkt spannend, maar zekerheid is zoveel beter. Zolang er geen landelijke eenheid in verziltingbeleid is en duurzaamheid te wensen over laat, schiet het Deltaprogramma schromelijk tekort wat betreft waterveiligheid en zoetwatervoorziening.

Schuiven met resterend zoetwater

Zo achten de beleidsmakers de buffer aan zoetwater op het Haringvliet en Hollands Diep wel voldoende, maar merkwaardig genoeg weerhoudt het hen niet om met een Kierbesluit weer zoutwater op het Haringvliet te brengen, waardoor tegendraads inlaatpunten voor zoetwater naar het oosten worden verplaatst.

Verder is men voornemens het Volkerak-Zoommeer (VZM) te verzilten en komen diverse eilanden aan het zoetwaterinfuus via aanvoer door de Roode Vaart. De voorlopige besparing van 25 m³/s aan zoetwater door een zout VZM komt ten goede aan Midden en West Nederland. Een druppel op een gloeiende plaat en weinig zinnig. Temeer daar deze regio zelf planologisch de tering niet naar de nering zet met betrekking tot het zoetwaterverbruik. Door uitbreidingswijken te blijven plannen en realiseren in dit gebied, waar polders rond de kernen nogal eens op - 5m N.A.P. liggen, wordt door onderbemaling zout water aangetrokken en dat vergt op zijn beurt weer meer en meer zoetwater. Daarnaast vraagt de strijd om het veen te beschermen om veel zoetwater. Er wordt hier al lang een achterhoedegevecht geleverd tegen verzilting, terwijl de zoutwaterdruk evident is met de ligging beneden de zeespiegel. Het zou veel logischer zijn om zich er voor te bereiden op echte verzilting of op het onder (zoet)water zetten. Dat zou veel kunnen besparen.

Een einde aan de zoetwaterverspilling

Het meest effectief is echter Plan Spaargaren, dat de aanleg van zeesluizen in de splitsing van de Oude en Nieuwe Maas omvat en zo de Nieuwe Waterweg aan de oostzijde afsluit. Dit maakt een einde aan het grootschalig zoetwaterverlies.

Kennisopbouw door inzicht, onderzoek en betrouwbare gegevens zijn onmisbaar.

Dat pleit voor het huidige onderzoek naar Plan Spaargaren.

Gezien de vele onzekerheden (in metingen, aannames of modellen) kiest Plan Spaargaren voor een robuuste veiligheidsfilosofie en tevens extra baten voor de buitendijkse gebieden en de zoetwatervoorziening.

Deze hoofdkeuze heeft invloed op het hele landelijk watersysteem en is de sleutel tot een klimaatbestendig Nederland. Plan Spaargaren creëert een omvangrijke zoetwaterbuffer. Met zeesluizen worden de bordjes in de delta verhangen en de mogelijkheden en duurzaamheid van het Deltaprogramma aanzienlijk vergroot.

Herziening Deltaprogramma

Alleen preventief beleid, in het verlengde van de Zuiderzeewerken en de Deltawerken, is de juiste aanpak. Wat betekent dat voor het huidige Deltaprogramma en de deltabeslissingen? Ook al zijn de bestaande rapporten nog zo zwaarwegend, is er na jaren consensus bereikt en wordt de inspraak vakkundig afgewimpeld, dan nog dient er een streep gehaald te worden door plannen die averechts of overbodig zijn. Uiteraard zal men een deel van de projecten kunnen herzien in een integraal kader en afstemmen op de lange termijn.

In het Projectenboek 2016 van de Unie van Waterschappen staan overigens vele nuttige projecten, die in het kader van het Hoogwaterbeschermingsprogramma zonder meer uitgevoerd kunnen worden. Het werk hoeft dus niet stil te liggen.

Vakmensen aan het roer

Wanneer alle voordelen van zeesluizen bij de diverse belangenorganisaties bekend zijn én onderkend worden kan Plan Spaargaren rekenen op een breed maatschappelijk draagvlak. Welvaart en milieu plukken er de vruchten van.

Ook telt hierbij onze mondiale verantwoordelijkheid. De hoeveelheid verbouwbare grond op aarde is beperkt. Door effectief gebruik ervan kan de toenemende wereldbevolking gevoed worden.

Tekorten aan zoetwater nemen wereldwijd toe. Nederland kan als exportland van zoetwater een belangrijke rol gaan vervullen.

Het wordt hoog tijd dat vakmensen met fundamentele kennis van waterveiligheid en zoetwatervoorziening sturing gaan geven aan het Waterschap Nederland en dat ze op basis van gericht onderzoek en integrale afwegingen komen tot verantwoorde besluiten. Dit vraagt om een effectieve reorganisatie van de leiding, de koers en de werkwijze van het Deltaprogramma.

De koers van minister Schultz

Wij gaan er van uit dat de minister als eerste de voordelen van het Plan Spaargaren gaat omarmen en daarmee het startschot geeft voor een radicale koerswijziging van het Deltaprogramma. Zij heeft daarbij de onvoorwaardelijke en brede steun nodig van de Tweede Kamer. Laten we erop vertrouwen dat de vorig jaar met grote meerderheid aangenomen motie Geurts een positief vervolg krijgt. De Adviesgroep Borm & Huijgens is optimistisch.

 De titel  Ja,de Hertogin Verdrinkt

Verwijst naar een nieuwe website die ons een blik gunt op de schoonheid, de vergankelijkheid, de geschiedenis van een cultureel gebied voordat het verwoest wordt en zinsloos ten onder gaat.

Klik dus regelmatig op onderstaande site en zet die bij je favorieten!!! 

www.standplaats-hedwige.info  .

Vandaag bericht Dagblad "De Stem".

PERSBERICHT

WORLD WATER WORKS: GROOTS WATERBOUWKUNDIG- EN HAVENCONGRES​

​Op 23 en 24 maart 2016 vindt in Antwerp Expo het waterbouwkundig congres en vakbeurs ‘World Water Works’ plaats.
Tijdens het tweedaags evenement komen wetenschap, praktijk en trends samen op het gebied van (internationale) waterbouwkundige werken, havensamenwerking en kust- en oeverwerken. De stijgende zeespiegel, de steeds groter wordende schepen, de druk op de toegankelijkheid van havens en vaarwegen, evenals de infrastructurele voorzieningen zijn mondiale problemen, die de gemoederen de komende jaren en decennia flink zullen bezighouden.​

Sprekers van formaat
Onder voorzitterschap van professor Han Vrijling (TU Delft) bieden internationale sprekers  een afwisselend tweedaags programma. Welke logistieke problemen zijn te verwachten nu de schepen steeds groter worden?
Frans Koch (Koch Consultancy Group) geeft als antwoord hierop een lezing over een buitengaatse overslaghaven.
PIANC Young Professionals presenteert een visie op de bouw van een offshore terminal en een tweede Noord-Zuidverbinding.
Royal Haskoning DHV vertelt over het Mekong Delta Plan. Zowel Arcadis als mevrouw drs. Karla Peijs  geven een presentatie over  het kanaal Seine – Noord-Europa over enerzijds het ontwerp en de bouw en anderzijds over de economische betekenis. Ook heeft de Europese Commissie haar medewerking toegezegd: 
Catherine Trautmann, Coördinator North-Sea Baltic Core Network Corridor gaat dieper in op de noodzaak van samenwerking  tussen de havens in het Scheldebekken.
Op www.worldwaterworks.nl kan men het volledige programma terugvinden.

World Water Works is niet te missen voor personen die beroepshalve betrokken zijn bij het onderhoud en de aanleg van havens, vaarwegen, droge- en natte infrastructurele voorzieningen, de bescherming van het achterland en de nautische veiligheid. 

Tijdens het waterbouwkundig congres ‘Bouwen in Water’ op 2 oktober 2014 is de basis gelegd voor het huidige World Water Works. Bouwen in Water zoomde in op de toekomstvisie voor de Westerschelde, haar havens en industrieën. Daar kwamen onder meer de gevolgen van de klimaatverandering in relatie tot haveninfrastructuur, kust- en oeverwerken en nautische veiligheid aan bod.
Gezien deze onderwerpen zich niet beperken tot het Scheldebekken, krijgt het congres een passend vervolg, waar dezelfde thema’s vanuit een internationale optiek worden bekeken.​​

NOOT .
Voor meer informatie over dit persbericht kunt u contact opnemen met Rein van Vliet (eigenaar ESC International)
via +31 (0)6-23045940  of e-mail: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it..