De documentaire Onder de Oppervlakte:

Dinsdag 20 oktober in Cine City te Terneuzen. 
Voor onze lezers in de buurt van Den Haag en Amsterdam: de documentaire wordt zaterdag17 oktober vertoond in het Eye te Amsterdam, aanvang 13.00 uur.
Donderdag 22 oktober in het Filmhuis, Spui 191 2511 Den Haag met nabespreking door Axel Buijse, vertegenwoordiger Vlaamse regering en Hans Vollaard, universitair docent Nederlandse en EU politiek.
De documentaire is vandaag bekeken bij het ministerie van Buitenlandse Zaken.
Hebt u de film bekeken, wilt erop reageren? Stuur ons een reactie. We zijn benieuwd naar uw mening, mag ook over andere gebeurtenissen rondom ontpolderen.

Lezing Chris de Stoop over zijn boek “Dit is mijn Hof”:
Goes                Paard van Troye     28 oktober/ 20.00 uur 
Kieldrecht    OC Ermenrike            2 december/20.00 uur

Kennis hebben we genomen van de miljoenenoverschrijding bij project Waterdunen, de feestelijke overdracht project Perkpolder aan de gemeente Hulst en de feestelijke opening van het infopunt Prosper-Hedwige bij Ouden Doel. Met gemengde gevoelens! 

Een klein gedeelte uit de Nieuwsbrief uit  Rhoon bij Rotterdam over hun problematiek met de natuuraanleg, zie ookwww.buijtenland.nl  
De Kwartiermakers en de Provincie 
Op de informatieavond, welke voor de kwartiermakers in het Veerhuijs is belegd, is namelijk duidelijk geworden dat er echt een stap in de goede richting is gezet. Deze kwartiermakers, die het plan Veerman en het Boerenplan (of eigenlijk het plan van de Vereniging Nederlands Cultuurlandschap) als uitgangspunt willen nemen om van onderop, dus samen met de bewoners en belanghebbenden een gebiedscoöperatie op te richten die de plannen handen en voeten gaat geven.

Samen, met elkaar, het gebied gaan inrichten is al een heel andere insteek als alle vorige van bovenop opgelegde plannen en kaders. Waarin je nu ook samen met betrokkenen tot een inrichtingsvoorstel moet zien te komen met inspraak van alle betrokken partijen. Dus dat punt, waar ik me met anderen jaren voor heb ingezet is gemaakt en ingezien door lokale en provinciale overheden.

Vriendelijke groet 
Nout en Magda de Feijter

gelezen bij Omroep Zeeland

MIDDELBURG - Het project Waterdunen in West-Zeeuws-Vlaanderen kampt met een miljoenentekort. Volgens voorlopige berekeningen van de provincie gaat het om een tekort van minimaal drie miljoen euro.

Kustversterking 
Waterdunen is een kustversterkingsproject waarbij ook een nieuw natuurgebied wordt aangelegd.  Ook komen er vakantiewoningen, een duincamping, en een hotel. Het gaat om een gebied van 350 hectare. Het project Waterdunen is begroot op 200 miljoen euro.

Grondexploitatie 
Gedeputeerde Ben de Reu, die Waterdunen in portefeuille heeft, is onaangenaam verrast door het tekort dat volgens hem wordt veroorzaakt door tegenvallers in de grondexploitatie. 


Controle verscherpt 
Sinds half september heeft de provincie naar aanleiding van het Sloewegdebacle de controle op grote projecten verscherpt. Door die extra controle is het tekort aan het licht gekomen. Gedeputeerde De Reu gaat nu op zoek naar oplossingen. Hij denkt daar een paar maanden voor nodig te hebben.

Andere projecten
De provincie schrijft in een brief aan Provinciale Staten dat er op dit moment geen aanwijzingen zijn dat er tekorten dreigen bij andere grote projecten.

laatste keer aangepast: vr 16-10-2015, 09:1

Gisteren werd bekend dat het kustverversterkingsproject kampt met forse tegenvallers in de grondexploitatie.

Buikpijn
"Ik had al een kronkel in mijn maag door het Sloewegdebacle", zegt Patricia de Milliano van het CDA. "En nu heb ik er een kronkel bij.
Ik ben erg geschrokken en dat is nog zacht uitgedrukt." Ze noemt het tekort schokkend omdat er bij de vorming van het provinciebestuur juist veel tijd is genomen om te voorkomen dat er financiële lijken uit de kast komen" En nu moeten we nog maar hopen dat het hierbij blijft. Dit zit het CDA erg hoog!"

Ontgoocheld
Ook andere partijen reageren onthutst. Kees Bierens van de VVD sprak van een ontgoocheling.
"In mei is de grondexploitatie tegen het licht gehouden en dan mag je toch verwachten dat alles klopt.
Ik ben in hoge mate verbaasd met dit nieuwe financiele gat"

Hoe is het mogelijk?
De Partij voor Zeeland zei tot vervelens toe te hebben gewezen op de risico's van Waterdunen.
Volgens Statenlid François Babijn hoorde hij steeds dat er niets aan de hand was. "En nu een tekort van 3 miljoen. Hoe is dat mogelijk?"

Sober
De SGP wil dat er bij het zoeken naar oplossingen voor het tekort niet alleen naar bezuinigingen wordt gekeken. Statenlid Goos Roeland: "Laten we ook kijken of het project versoberd kan worden."

Notitie:
Spraken we gisteren  nog van "Het gat van Frank", zinspelend op ook daar een begrotingstekort, vandaag wordt het GAT in Waterduenen nog groter, zeker als toch nog zou blijken dat de in- en uitwateringssluis reparatie nodig heeft

En straks.......het weer en het klimaat vergroot de onveiligheid in onze Delta. Willen we het achterland beschermen in Zeeland, dan zal het Estuarium Westerschelde moeten worden omgevormd van zout naar brak en dan naar zoet water.

Elders op de wereld is er genoeg aan estuaria, aan jungle, en oerwoud. Als we daar nu maar van afblijven.
In ons aangeharkte plantsoenenlandje met steeds groeiende bevolking moet er plaats blijven om veilig te kunnen te wonen, en veilige eigen voedselvoorziening rondom ons heen.
Maar die visjes en die vogeltjes..? Die hebben zwemvliesjes en vleugeltjes om te gaan of te blijven, te evolueren en uit te sterven. juist zoals de natuur daar al miljoenen jaren voor zorgt.

Wat lazen we in Dagblad De Stem:

'Gat van Frank' is over twintig jaar een schor

PERKPOLDER

De aanleg van het buitendijks natuurgebied Perkpolder zit erop voor Rijkswaterstaat.
Daarom droeg de dienst woensdag symbolisch het stokje over aan de gemeente Hulst, de provincie en waterschap Scheldestromen.

WIJ BERICHTTEN U REEDS OVER DIT BOEK “MIJN HOF”.

Dit is mijn hof.

Schrijver Chris de Stoop, boerenzoon uit de streek, keert terug naar de ouderlijke hoeve die van de ene op de andere dag leeg is komen te staan.Terwijl hij de boerderij bestiert, kijkt hij naar het veranderde landschap om zich heen. 
Een aangrijpend, persoonlijk relaas over het ellendige verdwijnen van de boeren, wat zich nu overal in Europa voordoet, maar nergens zo schrijnend als hier.

Uitgeverij De Bezige Bij, Amsterdam, 2015 

Dit is mijn hof (fragment)

Alle vee is nu van de wei en alleen de bulldozer blijft buiten achter in de regen, die gaandeweg overgaat in natte sneeuw.
Binnen is het behaaglijk tussen de dampende koeienlijven. Maar we praten niet zoals vroeger met voldoening na over de hele operatie, we rakelen niet eindeloos op hoe hachelijk het wel was en hoe wild ze waren en hoeveel geluk we hadden dat we de beesten weer in de stal kregen, nee.
‘Het boeren is bijna afgelopen,’ zegt mijn broer voor de zoveelste keer, met op zijn gezicht een mengsel van schrik en wrok.
‘Ze willen ons weg.’‘Nog lang niet,’ zeg ik.
We zwijgen en kijken de stal rond, waarin het verval stilaan merkbaar wordt in de kromme buizen en roestige drinkbakken.
De koeien zijn al gaan liggen, dicht bij elkaar, met hun zware koppen op elkaars buik. Ze kijken met glanzende ogen naar ons terug. Hun adem is zichtbaar als wolken stoom. 

De jonge vaarzen zitten nog vol onrust. Soms kunnen ze het niet houden van de schurft en schuren ze zich tegen de muren.
Soms krommen ze hun rug en steken ze hun staart omhoog om pletsend te pissen en te schijten. Het spat tot op ons gezicht.
‘Brave beesten,’ zeg ik verkrampt, om hem te paaien. ‘Een mooi, gesloten en gezond zoogkoeienbedrijf, wat wil een boer nog meer?’ 
‘Ze hebben de schijterij,’ zegt hij. ‘En de boerderij draait niet meer.’ 

Dit boek toont het schrijnend leed dat al vele boeren en bewoners heeft getroffen. Dat staat ONZE BOEREN ook te wachten straks in de Hedwige en wellicht in de polders achter het Zwin.

WAAROM?? WAAROM?? WAAROM?? 
SYRIËRS VERDREVEN VAN HUN GEBOORTEGROND...........door oorlogsgeweld 
ONZE BOEREN WACHT HETZELFDE LOT........door natuurfanatisme.

Klik op deze website      www.standplaats-hedwige.nl 

Hedwige  help de Hertogin verdrinkt!!
En wij, wij staan erbij
We kijken maar!!

NEDERLAND IS NU EEN PARKLANDSCHAP GEWORDEN!

Gladgeschoren weiden, kilometers asfalt, industrieterreinen en kaarsrecht geploegde akkers: 
Het Nederlandse landschap is bijna volledig door mensenhanden gemaakt.
Toch is Nederland gevormd door natuurkrachten.
Sporen van geweldige oerkrachten die eens aan het werk waren zijn nog op veel plekken te zien, ook al doen we erg ons best om ze aan te harken, af te vlakken en recht te trekken. De eerste mensen trokken ons gebied binnen en hebben dat herschapen naar hun voortschrijdende behoefte, naar hun idee van welvaart.

Een zilte zeelucht waait over de open kustvlakte. Zwevend over het landschap speurt een zeearend naar prooi. Aan de oever van een kreek oogsten de eerste kustbewoners een bosje zeekraal.
In de verte beschermt een lage duinenrij het kweldergebied tegen de zee.
De mens heeft bezit genomen van het kustgebied, maar storm en springvloed kunnen het land elk moment weer onder water zetten.
Voorheen bewoonde de mens alleen nog de rivierterrassen langs de Maas in Limburg en de hogere zandgronden, maar in het Midden-Holoceen wagen de prehistorische Nederlanders zich ook in de kustzone.
Om aan voedsel te komen jagen en vissen ze in het erachter gelegen laaglandmoeras.
Langzamerhand gaan ze ook landbouw bedrijven.
Onder invloed van de mens maakt de natuurlijke vegetatie steeds meer plaats voor een cultuurlandschap.

 Hoe werd ons gebied en hoe werden de landschappen gevormd.

Opheffing en daling van het aardoppervlak met ijs, wind, rivieren, zee en leven hebben zes uiteenlopende landschappen in ons land geboetseerd. Het Zuid-Limburgse Heuvellandschap is ons oudste landschap. Opheffing en insnijding door rivieren hebben hier geleid tot grote hoogteverschillen. In grote delen van Noord- Midden- en Zuid-Nederland vindt men Zandlandschappen. Hier zijn nog steeds veel geologische sporen te zien die het resultaat zijn van de werking van wind en ijs. Tussen de hoger gelegen zandlandschappen ligt het Rivierengebied. Woeste stromen en rustig kabbelend water hebben dit landschap vormgegeven. In nat Nederland groeide moerassen zo onstuimig dat ze een levend landschap vormden: de Veenlandschappen. Leven is ook een geologische factor van betekenis. Langs de kust was de zee de grootste landschapsbepaler. Als resultaat vind je langs de gehele kust het Zeekleilandschap. Op de grens van land en water ligt nog een ander landschap:  De Duinen . Het is ons jongste en tevens meest actieve landschap: zee en wind zijn er nog dagelijks aan het werk.

HEUVELLANDSCHAP

 Ons eigen stukje buitenland', zo wordt het Zuid-Limburgse heuvellandschap vaak in vakantiefolders aangekondigd.
Grote hoogteverschillen, stromende beken waarin forellen zwemmen, wegen met echte haarspeldbochten, gevaarlijk diepe kalksteengroeves, kilometerslange mijngangen waarin je kunt verdwalen, indrukwekkende steile randen en schitterende vergezichten. 
Nergens anders is in Nederland een gevarieerder mozaïek van landschapselementen te vinden. Onder het oppervlak ligt een afwisselende geologie, die gedomineerd wordt door kalksteen uit het Krijttijdperk. Dit zeventig miljoen jaar oude restant van een tropisch warme zee zit vol prehistorische sporen, zoals skeletten van roofzuchtige maashagedissen.

 ZANDLANDSCHAPPEN

Barre ijstijden hebben veel landschappelijks teweeg gebracht in Nederland. 
Dankzij de invloed van kou en ijs kun je nu een woestijnervaring opdoen op een van de uitgestrekte zandverstuivingen in Noord-Brabant, of op zestig meter boven NAP van een schitterend uitzicht genieten op de Holterberg in Overijssel, of proberen een tonnenzware granieten steen teverplaatsen van een hunebed in Drenthe.
Het zand op een zandverstuiving is door een snijdende noordenwind aangevoerd in een tijd dat Nederland in een poolwoestijn lag. 
De Holterberg, maar ook de veel bekendere stuwwallen van de Veluwe en de Utrechtse Heuvelrug zijn opgeduwd door enorme gletsjers die ooit tot het midden van Nederland reikten. 
Deze gletsjers brachten zwerfstenen mee uit Scandinavië, waaronder de reusachtige keien waarvan de hunebedbouwers hun grafmonumenten bouwden.
Tussen de restanten van het ijsgeweld is het zandlandschap vooral het resultaat van oude rivieren, van Maas en Rijn, maar ook van de Eridanos, een verdwenen Noord-Europese superrivier met Amazone-achtige proporties.

RIVIERENGEBIED

 Nederland is het afvoerputje van Europa. Voortdurend voeren rivieren zand, grind en ander erosiemateriaal aan uit verre berggebieden en alles wordt bij ons gedumpt. 
Laag op laag is zo het land ontstaan waarop we leven. Nederland is in feite een enorme rivierdelta. In het verleden was het meermaals één grote riviervlakte. 
Hierin stroomden woeste rivieren die ongehinderd hun bedding verlegden en overal zand- en grindbanken opruimden en weer opbouwden. 
Tegenwoordig is het rivierengebied beperkter van omvang en kabbelen Maas, Rijn en IJssel rustig voort, in bedwang gehouden door kribben en dijken. In de laatste decennia wordt in het kader van natuurontwikkeling geprobeerd om de rivieren meer te bevrijden uit het korset van dijken. Natuurlijke processen kunnen zo weer hun gang gaan.

ZEEKLEIGEBIED

 Als je aan de kust van Groningen of Friesland het wad op gaat dan word je gelijk de zompige zeeklei ingezogen. Wat weinigen zullen beseffen is dat zeeklei behalve aan de waddenkust ook in grote delen van West-Nederland aan het oppervlak ligt. Talloze Nederlandse akkers en weilanden, van Groningen tot Zeeland, liggen op zeekleilagen. Geen wonder, want enkele duizenden jaren geleden was een groot deel van West- en Noord-Nederland een waddengebied.

DUINEN

 Een van de favoriete tijdbestedingen van Nederlanders is een dagje naar het strand - als het lekker weer is tenminste.
Zonnebaden, schelpen zoeken, een duik in zee, langs de waterlijn lopen, wat wil je nog meer? In ieder geval niet een klim recht omhoog het duin op. De verlokkelijke rij zandheuvels die de strandbezoeker begroet is namelijk op veel plaatsen afgezet met prikkeldraad: verboden toegang! Een teleurstelling voor spelende kinderen, maar het prikkeldraad staat er natuurlijk niet voor niets.
Duinen zijn een onmisbare schakel in de kustverdediging. Geen ander landschap is voor onze veiligheid zo belangrijk als het duinlandschap, dus kunnen we er maar beter vanaf blijven.

VEENLANDSCHAP

 Als je het kaartje ziet, dan lijkt het veenlandschap te bestaan uit wat schamele resten. Toch bedekten veenmoerassen eens het merendeel van het Nederlandse laagland en grote delen van het hogergelegen achterland.
Tot ver in de middeleeuwen lieten Nederlanders deze gebieden onaangeroerd, want het was er nat en onbegaanbaar en bovendien stikte het er van de muggen. Ook de Romeinen hadden een hekel aan de veenmoerassen, waarin ze met hun zware uitrusting gemakkelijk vastliepen. Vanaf de elfde eeuw ging men de veenmoerassen ontginnen: er werd turf gewonnen die als brandstof werd gebruikt. Grote delen van het laagveen werden afgegraven. De hoogveengebieden kwamen pas later aan de beurt. 
Nog tot ver in de twintigste eeuw waren er in het noorden van ons land uitgestrekte veengebieden waarin je gemakkelijk kon verdwalen. 

Tot slot: 

Natuurlijk heeft een mens altijd een hunkering naar het verleden.
Nu we in een periode van grote welvaart leven, werken een bijzaak aan het worden is en vrije tijdsbesteding gevoelsmatig voorrang moet krijgen in onze levensopvatting, is daaruit de GROENE BEWEGING ontstaan.
Maar hoe verantwoord zijn al die veranderingen en het terug willen naar een periode in de geschiedenis? 
Hoe ver wil je terug?? Dus tegen wat gevormd is en zich verder zal vormen? 
Vruchtbare polderlandschappen die ontdaan zijn van de bovenste kleilaag brengen een vegetatie voort die haaks staat op naast gelegen akkerlanden. 

Al die nieuwe natuurgebieden vragen onderhoud en dat kost heel veel geld. 
Onze boeren waren de landschapbeheerders die met enig gewin ons landschap onderhielden, maar niet ten laste waren aan onze maatschappij.
Ons land is te dicht bevolkt en is te veel cultuurlandschap geworden en moet straks een steeds groeiende bevolking kunnen huisvesten, zich kunnen verplaatsen en economisch het hoofd boven water zien te houden. Laten we onze aandacht richten op die gebieden in Europa en de Wereld om te behouden wat natuur daar nog is.

Niet het paard achter de wagen spannen in ons te kleine landje.

Jo Everaert met hulp uit Wikipeda.

 Bijna 5 miljoen voor onderhoud natuur in Zeeland.

FOTO VAN OMROEP ZEELAND.

Dat boeren gecompenseerd worden is een goede zaak.
Het bemoeien van hoger hand op aanstichten van natuurorganisaties hebben talloze poldergebieden in ons "Landje Apart" veranderd in wildgroei.  En wie gaat dat onderhouden?? Wat heeft dat tot gevolg voor het eeuwenlange evenwicht dat is opgebouwd??  Wildgroei waar juist de boeren last van hebben.
Dat ze op verzoek van de natuurbeweging bloemendijken en akkerranden hebben ingericht, verfraaien zeker het landschap, maar brengen economisch geen winst op, Maar kost immers gemeenschapsgeld. 
Boeren onderhielden gratis ons landschap.
Nu moeten ze betaald worden voor wat de een prachtig vindt en de ander  flauwe kul.

ONS LAND IS VANAF DE VROEGE MIDDELEEUWEN HERSCHAPEN IN EEN PARKLANDSCHAP WAARIN BESCHERMDE NATUURGEBIEDEN ZOALS DE VELUWE, ZANDVERSTUIVINGEN, HET NAARDERMEER, DRENTHE MET DE HEIDE EN DE HUNEBEDDEN DOOR ONS IN DE OORSPRONKELIJKE STAAT WORDEN GEHOUDEN.
MAAR DE NATUUR HELEMAAL ZIJN GANG LATEN GAAN....

DE OOSTVAARDERPLASSEN TONEN DE NEDERLAAG AAN ALS MEN DAT DOET. 
WANT DAN MOET ER TOCH WEER INGEGREPEN WORDEN, DOOR BIJVOEDEREN OF AFSCHIETEN.

 Reactie  van  Jo Everaert.